Pochodzenie nazwiska Brunger

Nagrane jako Bronger, Brunger, Brungor, Brunker, Brounker i inni, jest to angielskie średniowieczne nazwisko. Ma jednak znacznie wcześniejsze pochodzenie anglosaskie i germańskie na wieki na długo przed pojawieniem się nazwisk, jakie znamy dzisiaj. Potem było to Brungar, imię osobiste sprzed VII wieku, które tłumaczy się jako „brązowa włócznia” i najwyraźniej bardzo popularne imię osobiste w Anglii przed słynnym podbojem Anglii przez Normanów w roku 1066. To imię osobiste jest zapisane w jego zlatynizowana forma Brungarus w Domesday Book of Suffolk w 1086 r. i to właśnie w tym hrabstwie znajdujemy rozwój nazwiska.

Nagrania te obejmują Roberta Brungora z Suffolk w Pipe Rolls z roku 1310 i Williama Brunkera w tych samych Pipe Rolls, ale z 1311 r. Nie jesteśmy w stanie powiedzieć, czy była to tylko słaba pisownia i czy w rzeczywistości były spokrewnione, ale albo jest możliwe. Wśród wczesnych zachowanych zapisów w księgach kościelnych Londynu znajduje się ślub Francisa Brungera i Mary Heath z 26 lutego 1627 w St. Dunstan Stepney oraz chrzest Marie, córki Jana i Marii Brongerów z 29 maja 1636 w St. Brama Biskupia Botolpha. Pierwsza zarejestrowana pisownia nazwiska to Thomas Brunger. Było to datowane na rok 1275, w stu zwojach właścicieli ziemskich hrabstwa Norfolk, za panowania króla Anglii Edwarda I. Był znany w historii jako „Młot Szkotów”, 1272 - 1307. Nazwiska stały się konieczne, gdy rządy wprowadziły podatki osobiste. W Anglii nazywano to czasem podatkiem pogłównym. Na przestrzeni wieków nazwiska we wszystkich krajach „rozwijały się”, często prowadząc do zdumiewających wariantów oryginalnej pisowni.