Pochodzenie nazwiska Bartell

Nagrane w różnych formach, w tym Bart, Barth i zdrobnienia Bartle, Bartell, zawodowy Bartleman, podwójne zdrobnienia Bartley i Bartolett oraz wiele innych, jest to anglo-szkockie nazwisko. Bez względu na pisownię, jego pochodzenie pochodzi od biblijnego imienia Bartłomiej. Ta „nazwa” została sprowadzona do Europy w XII wieku przez krzyżowców powracających z Ziemi Świętej. Rycerze ci podjęli wiele, wszystkie nieudane, prób wyrwania kraju, a zwłaszcza Jerozolimy, z rąk niewiernych muzułmanów.

W okresie odrodzenia chrześcijaństwa stało się modne, aby ci powracający wojownicy nazywali swoje kolejne dzieci imionami nawiązującymi do początków narodzin wiary chrześcijańskiej. Same wyprawy krzyżowe mogły mieć niski wskaźnik sukcesu, ale wprowadzenie tych „nadanych” imion i ostatecznie „nazwisk” było czymś przeciwnym. Zmiecili wiele bardziej nieporęcznych multi związków Sasów, a później Normanów, pozostawiając jedynie „królewskie” imiona Williama, Richarda i Henry'ego z jakąkolwiek miarą popularności. Co ciekawe, jedynymi wczesnymi królami, którym nadano imiona chrześcijańskie, byli Stefan (1135 - 1154) i Jan (1199 - 1216), a ich rządy były jednymi z najgorszych w historii Wielkiej Brytanii. „Bartholmew” było jedną z najpopularniejszych form i dostarczyło ponad pięćdziesięciu brytyjskich nazwisk. Nazwa oznacza „Ten, który robi bruzdy” lub po prostu rolnik, Robert Bartelmeu został odnotowany w Hundred Rolls of Huntingdon w 1273 r. Inne przykłady to Thomas Batelot z Sussex na listach podatków dotacyjnych z 1327 r., Robertus Bartlet of York w Poll Tax Rolls z 1379 r., Janne Bartleman, która poślubiła Thomasa Scotta w 1750 r., I Sarah Bartle, która poślubiła Sama Spencera w 1752 r., Obie w kaplicy św. Jerzego na Hanover Square w Londynie.