To słynne niemieckie nazwisko i oryginalne imię osobiste sprzed VII wieku występuje w ponad stu zapisach w całej Europie i Skandynawii. Należą do nich podstawowe formy Conrada (średniowieczny niemiecki i postśredniowieczny angielski i francuski), Konrad, Kohrt, Kordt, Kunrad, Kuhndert, Kuhnt i Kurth występujące głównie w Austrii, Niemczech i Szwajcarii, po Koenraad (czeski), Kondrat (rosyjski ), Corradi (włoski), Cunradi (Toskania), Korlat (Węgry), zdrobnienia takie jak Kienzle, Kunc, Kunz, Kuntz, Kunzel, Zunzelman i patronimiki Kurten, Coners, Conerding, Conradsen, Coenraets i Kondratovich i wiele, wiele więcej.
Pochodzeniem jest starożytna złożona nazwa „Kuoni-rad”, która luźno tłumaczy się jako „odważna rada” i jest jedną z bardzo dużej grupy podobnych imion germańskich sprzed około tysiąca pięciuset lat, do których należą Albert, Frederick i Willhelm. Wszystkie mają podobne znaczenie związane z siłą (zarówno ducha, jak i ciała), zwycięstwem i odwagą. Możliwe, że wszystkie odnoszą się do „myślenia życzeniowego” lub nadziei na przyszłość, ponieważ rozwój tych nazw zbiegł się z okresem całkowitego chaosu i pozornie niekończącej się wojny i inwazji w całej Europie, po upadku Cesarstwa Rzymskiego w V wieku . Imię to było odnotowywane od niepamiętnych czasów, a pierwszym zapisem tego, co można luźno nazwać zapisem dziedzicznego nazwiska, może być nazwisko Conrada Conradi (Conrad, syn Małego Conrada) w aktach prawnych niemieckiego miasta Elsabe w rok 1297, z Rudolfem Kunzelmanem lub Cunzelmanem odnotowanym w Ulm w Szwajcarii w 1337 roku.
Te źródła są niezbędne do rozpoczęcia zrozumienia conerding, a także nazwisk ogólnie.