Pochodzenie nazwiska Amat

Wywodzi się od średniowiecznego Amatus, imienia, które później stało się nazwiskiem, o pomyślnym znaczeniu „kochany, strzeżony przez Boga”. Nazwisko znajduje się w akcie sprzedaży z 1195 r. w Solofra (AV): „...Que tota petia videtur esse per hos fines: a parte orientis fine heredum quondam Amati Cioffi et Iaconi Petri qui dicitur de Archipresbitero; a parte meridiei fine via puplica; oprócz occidentis fine ipsius Iaconi Petri et Iohannis qui dicitur de Archi... ..ego Falco notarius iussu suprascripti iudicis scripsi".

Nazwisko Amato jest szeroko rozpowszechnione w całych południowych Włoszech.

Amat ma rodowód w prowincji Pordenone i jest obecny na Sardynii iw Piemoncie.

Amata pochodzi z Sycylii, w szczególności z prowincji Mesyna.

Amatiello pochodzi z Kampanii w prowincji Avellino.

Amatino, rzadkie, powinno pochodzić z Salerno.

Amatu jest sycylijskie i charakterystyczne dla prowincji Ragusa.

Amatucci ma rodowód w prowincji Ascoli Piceno i znaczącą obecność w Toskanii, na obszarze rzymskim iw Kampanii.

Amatulli pochodzi z Bari.

Amatuzzi pochodzi z Kalabrii, z prowincji Cosenza.

D'Amati ma możliwy rodowód Apulii.

Damato ma rodowód Apulii w prowincji Barletta-Andria-Trani.

Niektórzy pisarze wyjaśniają pochodzenie tej szlachetnej linii mówiąc, że wśród wojowników, których Carlos Martel (ojciec Pepina i dziadek Karola Wielkiego) miał w swojej armii, kiedy wkroczył do Katalonii, był jeden o nazwisku Amat, który osiadł w Barcelona , zakładając tam swój słoneczny dom, a niektórzy z jego potomków przenieśli się do miast i miejsc Palou, Castellbell i Sabastida w prowincji Barcelona, ​​​​tworząc nowe domy, z których wyłoniły się różne gałęzie tej linii w Hiszpanii .< /p>

Inni autorzy potwierdzają, że rodowód Amat jest konsekwencją hrabiów Ampurias, jak następuje:

Bertrando, drugi syn Gausberto, hrabiego Ampurias w 924 r. i wnuk hrabiego Sunyer, z rodu książąt Bawarii, ożenił się z Amatą de Llers i z tego małżeństwa narodził się:

Pancio Amat, protoplasta rodu i pan wielu zamków w Vallés i Panadés. Ożenił się z Seneundą lub Sisenandą, z domu Vives, z którego wywodzili się biskupi Barcelony o nazwisku Vives, i z tego małżeństwa urodzili się:

1º Guillermo Amat, wielki szeregowy Doña Ermensendis, żony hrabiego Borrella.

2º Juana Amata, godność kabiskola katedry w Gironie, oraz

3º Amato Amat, który poślubił Doñę Adalis, córkę Dalmau de Claramunt.

Autorzy zbierający tę wersję dodają, że potomkowie tych panów byli tymi, którzy dali początek prymitywnym trzem gałęziom tego nazwiska: Amat de Palou, Amat de Castellbell i Amat de Sabastida, nazwanym na cześć stworzenia swoich domów w wyżej wymienione miasta.

Słynni ludzie wyłonili się z nich od czasów starożytnych, za to, że wyróżnili się w służbie swoim królom i swojemu krajowi. Oto kilka:

Ramón Amat wraz z królem Alfonsem brał udział w podboju Saragossy w 1118 roku.

Kolejny Ramón Amat wyróżnił się w podbojach króla Jakuba I z Aragonii.

Bernardo Amat i jego synowie również byli na usługach tego monarchy, który zmusił Maurów do wycofania się z Eldy (Alicante). Za te i inne usługi wspomniany Don Jaime I „Zdobywca” wynagrodził wspomnianego Bernarda Amata i jego dzieci, dając im daniny i ziemie Elx i Elda, w których się osiedlili, zakładając nową ziemię i pozostawiając potomków, którzy kontynuowali ich oddział.

Romeu Amat pomógł królowi Aragonii Pedro III w wojnie w Kalabrii.

Bartolomé Amat służył Don Jaime II z Aragonii w kampanii Almería.

Na początku 1400 r. trzech dżentelmenów było „konsellerami” Barcelony: 1. Francisco de Asís Amat, 2. Ramón Amat i 3. Pedro Amat.

Drugi, Ramón Amat, poślubił Doñę Maríę Aymerich, jedną z markiz San Vicente, i był jego następcą Juanem Amatem y Aymerichem, który rządził miastem Saseri na Sardynii przez króla Fernando, «katolika »< /p>

Trzeci, Pedro Amat, który był wielkim szeregowcem króla Marcina, związał się z rodziną Terrer, która przekazała ziemię pod budowę kościoła El Pino w Barcelonie. Jego córka Catalina była przeoryszą Montesión w 1530 r.

Katalońscy Amatowie podbili Sardynię i tam się założyli, dając początek bardzo ważnym gałęziom.

W 1450 roku Pedro Amat pochodził z Sácer, miasta na wspomnianej wyspie, który poślubił Doñę Aldonza de Heredia i który miał potomków, którzy kontynuowali swoją linię we wspomnianej populacji, od wielu lat, pod koniec XVI wieku wieku rozkwitła tam.

W królestwie Walencji, a głównie w prowincji Alicante, od czasów starożytnych kwitło również kilka linii Amatów, potomków Bernarda Amata i jego synów, którzy za zasługi oddane królowi Jaime I „Zdobywcy” , zostały odziedziczone przez tego Monarchę, jak już wspomniano, na ziemiach Elx i Elda oraz w innych częściach tego królestwa.

Jedna z tych linii powstała w mieście Bocairent, dziś należącym do okręgu sądowego Ontinyent w prowincji Walencja, a z niej pochodziły:

Urias Amat, pochodzący ze wspomnianego miasta, który przeszedł z Huécija, okręgu sądowego Canjayar, w prowincji Almería, i którego był rezydentem. W związku z tym rozdzielano mu losy i przywileje ziemskie, aw latach 1581 i 1593 pełnił funkcję burmistrza zwyczajnego.

Niektóre linie Amat przeszły również do Kastylii.

Francisco Amat Tevar, pochodzący z Huécija (Almería), udowodnił swoją szlachetność przed Kancelarią Królewską w Granadzie w 1808 roku.

Następujący dowiedli swojej szlachetności do zajmowania stanowisk przed Świętym Oficjum Inkwizycji w Walencji: Nicolás Amat Colomina Matoses y Taléns, pochodzący z Alzira, dla Familiar, w 1636 r., oraz jego żona Jerónima Tamarit y Teger, pochodząca z Alzira; Fray Blas Amat Gil Berenguer y Sepulcre, pochodzący z Onil(Alicante), prowincjała minimum, dla Qualifier, w 1626 r., oraz Miguel Amat Peris Magraner y Manzano, pochodzący z L'Alcudia (Walencja), dla Familiar, w 1793 r., wraz z żoną Josefą Maríą Josefa Cervera y Roca, rodem z Walencji.

Don José Amat Planella y Despalan uzyskał tytuł markiza Castellvell 7 lipca 1702 r., otrzymując tytuł Wielkości Hiszpanii 12 maja 1924 r. VII markizie, Doña María de los Dolores de Cárcer y de Ros , Baronowa Maldá i Maldanell. Synem pierwszego markiza był Don Manuel Amat y Junyet, namiestnik Peru, kawaler Orderu Santiago.

Gabino Amat de Castañeda, pochodzący z Sassari (Sardynia), pan miasta Hormaza (1666) i Don Juan Bautista Amat Onofre Font, pochodzący z Alguer (Sardynia) (1629) należeli do tego samego Zakonu. < /p>